Diagnose
Het begon allemaal op mijn 12e jaar. Ik kreeg op een avond gigantische hoofdpijn. Paracetamol hielp wel iets maar niet voldoende. We zijn toen toch maar even langs de dokter gegaan en wat bleek? Migraine. Om dit als 12 jarige gediagnosticeerd te krijgen is simpelweg 'klote'.
In de loop van de jaren is dit redelijk onder controle gebleven, maar nadat ik de 18 passeerde liep het aardig uit de hand. De spanningshoofdpijnen werden erger en de migraine aanvallen werden intenser. Hiervoor heb ik dan ook het medicijn 'Maxalt' gekregen, dit middel werkt voor mij goed wanneer ik een migraine aanval krijg.
Medicatie-afhankelijke hoofdpijn
Het vervelende van de spanningshoofdpijn is dat mijn paracetamol-gebruik in de loop der jaren is toegenomen. Deze paracetamol heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik medicatie afhankelijke hoofdpijn heb gekregen. De dokter verwees me door naar een neuroloog en de hoofdpijnkliniek. Daar aangekomen werd mij vertelt eerst compleet te stoppen met alle medicatie en daarbij te accepteren dat je de eerste twee weken in een ware hel zit wat betreft hoofdpijn en ziek worden. Maar dit was noodzakelijk om te kijken welke hoofdpijn er na het afkicken nog over is. Ik dacht hier destijds over na en besloot deze stap dan toch maar te nemen. Het was een groot drama, echt verschrikkelijk. Ik wilde mezelf het liefste tegen een muur gooien zodat ik even knock-out zou gaan en verlost zou zijn van de pijn. Ondanks de pijn, heb ik het toch volgehouden geheel af te kicken. Maar hierna helaas niet meer de juiste begeleiding gekregen waardoor ik binnen een mum van tijd weer terug bij af was.
Ik ben nu 30 jaar en heb ondertussen echt van alles geprobeerd. Diëtist, fysiotherapie, chiropractor, massages enz. Werkelijk alles. Ik kamp nog steeds met dagelijkse hoofdpijn en dagelijks paracetamol gebruik. Mijn omgeving weet hier zo min mogelijk van af. Zij denken dat ik spanningshoofdpijn heb met uitschieters naar migraine.
De toekomst
Ik heb nu voor de zoveelste keer een verwijzing gevraagd naar een neuroloog of hoofdpijnpoli. Eventueel zou ik graag naar een pijnpoli gaan, aangezien ik weet dat de hoofdpijn vanuit mijn nek en schouders komt. Ik hoop echt dat er nog ooit een moment gaat komen dat ik 'hoofdpijnvrij' ben.
De hoofdpijn heeft dagelijks effect op me. Maar omdat ik er zo aan gewend ben, hoort het ook wel bij me. De enige momenten dat anderen er ook last van krijgen, is wanneer ik een migraine-aanval krijg. Maar al met al blijf ik toch positief!
Mijn partner en ik willen graag kinderen, daarom wil ik nu graag toch nog een poging wagen mijn hoofdpijn onder controle te krijgen. Het beangstigt me als ik zwanger zou zijn en paracetamol zou moeten nemen. Ik wil niet dat mijn ongeboren kind hieronder zou lijden. Het is heel lastig allemaal maar we houden goede moed!
Er komt een moment dat ik hoofdpijnvrij ben, en zodra dat moment er is zal ik het van de daken schreeuwen!
Herkenbaar? De schrijfster van bovenstaand verhaal vindt het leuk in contact te komen met anderen. Als jou dit ook leuk lijkt, kun je contact met ons opnemen. Wij verstrekken dan de e-mail gegevens.
Kamp jij ook met een vorm van hoofdpijn of andere chronische ziekte en wil je jouw verhaal delen? Neem dan contact met ons op!
Wat is jou verhaal herkenbaar, het lijkt net of ik over mezelf aan lezen ben. Ook ik ben nog steeds zoekende naar een oplossing, maar vrees dat ik deze nooit zou vinden. Er mee leven vrees ik. Wat ik je wel kan vertellen is dat ik bij beide zwangerschappen totaal geen hoofdpijn en migraine heb gehad, hoe dit kan is voor mij een raadsel. Ik heb een zoon van 9 1/2 en een dochter van 5. Dus hoop voor jou dat je ook tijdens je zwangerschap geen klachten van wat betreft hoofdpijn/migraine zult ervaren. Het is mogelijk. Heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderen